Back to basic

Op trip naar Fungu eilend -> Voltzberg en Raleighvallen.

Dag 1

We werden opgehaald met de taxi en na een uur stapten we over in een jeep en een busje van onze gidsen.
Onze gids heet Dion en hij is zo gek als een deur.
We verlieten de normale weg en kwamen op de ‘rode’ weg. Een weg met hobbels en gaten en hier raceden we overheen.
We zongen liedjes en hadden een gezellige reis. Uit de auto hangen was voor Dion ook geen probleem.

Eenmaal aangekomen bij een klein dorpje zijn we in een korjaal gestapt en hebben we een uur gevaren. Na dit uur begon het te onweren en te regenen. We kwamen toen een hangmattenkamp tegen en hier zijn we gestopt voor onze veiligheid. We hebben onze hangmatten opgehangen en hebben een kampvuur gemaakt.

Dag 2.

Dag twee hebben we vooral gevaren naar het eiland Fungu eiland. We hebben zo’n 8 uur gevaren met veel tussenstops om even af te koelen en pauze te houden. Eenmaal aangekomen op het eiland hebben we onze hangmatten opgehangen in het kamp en hebben we avond gegeten. Na het avond eten heb ik een paar uur uitgerust want om half 2 s’ nachts zijn we vertrokken naar de jungle om de zonsopgang te zien op de Voltzberg. Na een jungle wandeling van zo’n 3,5 uur hadden we de voet van de Voltzberg bereikt. De Voltzberg beklimmen is geen gewone klim met een mooi zigzag pad. Nee de Voltzberg heeft een steile wand met allemaal grote rotsblokken, bomen en lianen. We moesten dus letterlijk omhoog klimmen. Ik vond het best een zware klim en op het einde had ik mijn ademhaling niet helemaal meer onder controle. Bij het eerste stuk waar je echt op de berg kon zitten ben ik dan ook blijven zitten. Dat is zo’n 5 minuten wandelen onder de echte top van de berg. Alhoewel ik dus niet op het bovenste puntje van de berg ben geweest had ik wel een prachtig uitzicht over de jungle en konden ook Bryan en ik de zonsopgang bewonderen. De dampen kwamen magisch uit de jungle omhoog tijdens de zonsopgang en de Ara’s vlogen op ooghoogte vlak voor ons voorbij.

En alsof dat nog niet prachtig genoeg was had ik ook nog het voorrecht om een rotssalamander op mijn been te krijgen en ook liet ik mij verassen door een heuse colibrie.
Met het geluid van de brulapen, toekans en papagaaien op de achtergrond heb ik genoten van het prachtige uitzicht.

Dag 3

Deze dag bestond vooral uit lekker chillen en genieten van de plek waar we waren.
We hebben lekker gezwommen en daarna heb ik samen met Dion, Joëlle en Sadie een visnet uitgezet om avond eten te vangen. Het was eigenlijk de bedoeling dat we midden op de rivier op een zandbank zouden slapen. Helaas was de motor van de boot kapot en kon die niet op tijd gemaakt worden. Maar desondanks hebben we toch op een strand geslapen aan het water.
In de visnetten zat helaas niets. Uiteindelijk gingen we op kaaimannenjacht. We zagen een hele grote, maar hij had ons door en was weg voordat we het wisten. Hierna is er een kleine kaaiman gevangen en een Surinaamse haas geschoten.

Iedereen is op de foto geweest met het kaaimannetje en daarna hebben we hem weer vrij gelaten.
Joëlle is bioloog en zij ging de haas samen met Sadie klaarmaken. Toen ze hem leeg gingen halen heb ik meegekeken. Ik heb toen een lesje biologie gevolgd en ben een stuk wijzer geworden. Dit word ons eten voor morgen.

Dion heeft bij een visser een Anjomara gekocht. Dat is één van de lekkerste, grootste en duurste vissen van Suriname. We hebben deze ‘s nachts nog klaar gemaakt en samen met Sadie, Dion en Sara hebben we deze vis opgegeten.

Hierna was het toch echt tijd om op een zeiltje op het strandje te slapen. Zo prachtig onder de sterrenhemel vielen we in slaap totdat de volgende dag het zonlicht weer in ons gezicht scheen.

Deze dag zou vooral bestaan uit terugvaren naar het dorpje, om vanaf daar weer de auto terug te pakken naar de stad. We zijn 's ochtens vroeg vertrokken. We zijn tijdens het varen nog een paar keer gestopt om te zwemmen en om onze haas te eten. Eenmaal aangekomen bij het dorpje waar de auto stond ging het allemaal heel snel. De spullen uit het bootje halen en inladen was zo gedaan en binnen een kwartier konden we weer op weg.

We kwamen langs een indianen dorp en hier was een feestje aan de gang. Een meneer was jarig en we werden uitgenodigd om indianen bier te drinken. Hoewel ik niet van bier hou heb ik dit toch geprobeerd want dat zal ik waarschijnlijk nooit meer mee maken. Het smaakte niet naar bier, maar lekker was het ook niet. Vervolgens kwamen we om 12 uur aan op de plek waar we moesten overstappen in de taxi’s. En jawel, de taxi waar wij in zouden gaan had een lekke band. Dus om 12 uur ‘s nachts nog even een band verwisselen. Uiteindelijk waren we om half 2 thuis en ben ik gelijk in slaap gevallen. Kwart over 6 ging de wekker weer voor stage. Al met al een leerzaam en heerlijk weekend.

Fort Zeelandia

Ik ben met de twee klassen 4 (Groepen 6) mee naar fort Zeelandia geweest. Fort Zeelandia is een voormalig Nederlandsfortin Paramariboaan de linkeroever van de Surinamerivier.

We zijn vanaf de Petrus Dondersschool naar Fort Zeelandia gelopen en daar zijn we opgesplitst in twee klassen. Bryan ging met de ene klas mee en ik met de andere.

Door het fort kregen we een rondleiding van hele gezellige gidsen. Ze liet de kinderen veel bekijken en stelde kritische vragen. Ook de mening van de kinderen werd erg gewaardeerd. De kinderen waren erg enthousiast en wisten al best veel over de geschiedenis.

Uiteindelijk mochten we ook over de drie bastions lopen. Bastion Middelburgh, bastion Veere en bastion Zierikzee. Bij bastion Zierikzee kun je de kogelgaten nog steeds in de muur zien zitten. De kinderen moesten en vuist maken en deze in een kogelgat houden om te zien hoe groot die gaten waren.

Het fort werd vroeger ook gebruikt als gevangenis en we hebben met de kinderen 1 cel bekeken. Dat vonden ze erg indrukwekkend. Ik ben apart meegenomen door een vrouw die daar werkt om bij de ‘cel’ te kijken van drie slaven die waren weggelopen. Deze word kakkerlakkenhol genoemd en het is er donker en eng. Vandaar dat de kinderen daar niet mochten kijken.

In april 1982 namen toenmalig dictator van Suriname Desi Bouterse en zijn militairen hun intrek in het fort. En werd het fort hoofdkwartier van de toenmalige militaire machthebbers.
Het fort werd gebruikt tegenstanders van het regime op te sluiten waaronder Surendre Rambocus en diens ondergeschikte Jiwansingh Sheombar na het mislukken van een tegencoup. Rond 8 december van dat jaar werden vijftien politieke tegenstanders van Desi Bouterse (nog steeds president van Surianme) in het fort gemarteld en vervolgens, op de ringmuur, aan de kant van de Surinamerivier, gefusilleerd. Als je het over fort Zeelandia hebt, heb je het ook automatisch over de december moorden.

Ik wist niet dat het fort zo vaak was ingenomen door verschillende landen en moet je nagaan wat een impact dat gehad heeft op de mensen hier. Ook begrijp ik nu beter waarom de president niet zo geliefd is.

MixMax Brasil

Vandaag ga ik met mijn klas 3 (groep 5) naar Villa Zapakara.
Kindermuseum Villa Zapakara biedt interactieve tentoonstellingen over culturen waarbij kinderen spelend leren, hun fantasie wordt geprikkeld en hun visie verbreed.

Het centrale thema van deze tentoonstelling is MixMax. Brazilië is een multi-etnische samenleving met een rijke cultuur: negen van de tien Brazilianen heeft Indiaans, Portugees, Afrikaans, Japans, Joods, Libanees en/of ander bloed dat door hun aderen stroomt. Mix is dus hun identiteit. In deze tentoonstelling kunnen kinderen uitingen van deze mixcultuur ervaren in muziek, dans, kunst, beelden, verhalen en gebruiken. Dit alles in een decor gemaakt van o.a. producten verkregen uit recycling en upcycling.

De kinderen waren enorm enthousiast. Vorig jaar waren zij namelijk de enige klas die niet mee kon naar Villa Zapakara. Bij aankomst moesten alle schoenen uit en kregen we allemaal Braziliaanse slippers aan!

De kinderen werden door middel van een dans uitgenodigd om te gaan zitten op de bank waarna de dames van Villa Zapakara een verhaal van de Braziliaanse zeegodin vertelden. Zij was erg verdrietig door alle rommel in haar water en zij wilde de kinderen uitnodigden om alles te bekijken en om haar te helpen.

Ik kreeg als leerkracht een aparte rondleiding waarin alles duidelijk werd verteld en waarom ze dit project hadden gemaakt. Ze vertelden welke kunstenaars hier hard aan hadden gewerkt en ik was verbaasd over de verbluffend mooie resultaten! Hele kamers ingericht met meubels gemaakt van plastic afval. En een hele zee gemaakt van plastic flessen.

Wat een leerzame dag. Niet alleen voor mij, maar ook voor de kinderen.

Bakkie pleur?!

Vandaag vertrek ik samen met Sara, Emmy, Patricia en Bryan naar de plantage Alliance en plantage Bakkie.

Aan de waterkant stappen we op de postboot. Dat is een oude boot die vroeger de post tussen de plantage's en de stad vervoerden.
Tegenwoordig brengt de postboot alleen nog maar mensen/toeristen naar de plantages.
Het was met de boot 4 uur varen naar de eerste plantage Alliance.
Wij waren goed voorbereid. We hadden onze bikini aan en waren klaar om 4 uur lang te zonnen.

Helaas pindakaas! op de boot was geen zon. Dus dat werd elkaar vermaken met wat verhalen en spelletjes. Twee uurtjes later wisten we alleen even niet meer wat we moesten doen. Ik voelde me moe en de herrie die de boot maakte slupte ook veel energie. Dus wat doe je als je moe bent? Even een powernap! Emmy had blijkbaar hetzelfde idee en hier is een leuke foto van gemaakt.

Eenmaal aangekomen op de plantage Alliance hadden we een kwartier om rond te lopen. We hebben wat bomen en planten gezien en een oude sluis. Ook zagen we bij veel huisjes weer vogeltjes in kooitjes. Normaal doen ze daar fluit wedstrijden mee.

We moesten weer verder en na een paar minuten verder varen kwamen we aan op plantage Bakkie. Toen ik het gebouw op de stijger bekeek viel me op dat bijna mijn achternaam daar stond. Ik hoop toch niet dat onze familie slavenhandelaren waren!

Bakkie is een plantage waar ze koffiebonen planten en oogsten.

Bakkie was een super mooie plantage en hier heb ik lekker vis met rijst gegeten. Daarna heb ik nog een tour door het museum gedaan en heb ik verschillende dingen mogen bewonderen. Zo konden wij slaven marteltuigen zien en een kist die in de slavernij tijd op de foto is gezet lag hier in het echt. Ook de oude atlas van Blaeu had hij in het bezit.

Na wat interessante verhalen was het alweer tijd om naar huis te gaan.
En daar gingen we. Weer 4 uur op de boot.
Het was een interessante en leerzame dag maar ik had er langer rond willen lopen.

Op avontuur in de jungle!

Samen met Bryan en Luc trek ik voor het eerst de jungle in. Super spannend!

Dag 1 [28-10-2016]

De dag van het vertrek. Ik was er al helemaal klaar voor. Met zijn alle vertrokken we met een klein vliegtuigje vanaf Zorg en hoop. Alleen het opstijgen was al een super ervaring. Na het opstijgen maakten we nog de ‘linkerbocht’ over Paramaribo heen. Onze eindbestemming was Awarradam alleen moesten we eerst wat mensen in Palmeu afzetten. Toen de piloot de landing inzette vond ik het wel een beetje spannend. Onder en naast je zag je namelijk alleen maar jungle. Uiteindelijk zijn we geland op een grasveldje en konden we onze benen even strekken. Uiteindelijk werden we verzocht om het vliegtuigje weer in te gaan en we bleven met zijn 5 over. Na nog een stukje te hebben gevlogen kwamen we dan eindelijk aan op het vliegveldje [lees net platgebrand stukje jungle] en vanaf daar was het nog een half uurtje varen met een korjaal [rivierboot].

Omdat we maar met zo weinig waren hadden we de luxe om allemaal onze eigen lodge te krijgen. Heerlijk! Een super mooi balkon met hangmatten en een prachtig uitzicht op de rivier en de jungle.

Om half 5 zouden we met de gids gaan zwemmen in de rivier en de stroomversnelling. Wij konden natuurlijk niet wachten dus wij gingen alvast. Een jongen die daar woont ging met ons mee [Hendrik]. En dat was maar goed ook. Hij wist precies waar we wel en niet moesten gaan zwemmen. Hij vertelde over de gevaren van de rotsen in het water en hij liet ons zien waar we het beste konden bubbelen in de stroomversnelling.

Na het avond eten speelden we nog een potje kaarten met onze mede reizigers [twee Duitsers] en daar kwam Hendrik aan met een stuk hout. Op dat stuk hout zat een prachtige, maar enge schorpioen!

We gingen gelijk met hem mee op jacht naar stoere dieren en jawel! Een aantal super grote volgelspinnen gespot. Na onze nachtelijke wandeling over het eiland zijn Luc en ik nog sterren gaan kijken op de grote rotsen die bij en tussen het water liggen. De rotsen waren nog lekker warm van de zon en de lucht was super helder. Ik kon zelfs de Melkweg zien en we hadden het geluk dat we zelfs meerdere malen vallende sterren konden zien!

Dag 2 [29-10-2016]

Na het ontbijt zijn we een actieve jungle walk gaan doen. Samen met Julius [onze gids] en Hendrik zijn we 3 uur lang door de jungle heen gelopen. Nog geen 5 minuten in de jungle en we zagen al een prachtige slang. Onze gids zei dat we geluk hadden want een slang had hij in al geen maanden meer gezien. Na zo’n anderhalf uur verder hadden we al een slang, een arend, pijlgifkikkers, vleermuizen, rupsen, kogelmieren, cicaden en nog veel meer gezien.

Op de helft van de wandeling ging Hendrik iets maken van palmblad. Uiteindelijk was dat een rok voor mij! Queen of the jungle!

Na het wandelen zijn we met een korjaal naar de stroomversnelling Peti gevaren. Hier had het personeel hangmatten opgehangen en voor een lekkere lunch gezorgd. Hier heb ik de hele middag heerlijk vertoeft en ben ik op ontdekkingstocht gegaan. Ik ben naar de bovenkant van de kleine watervalletjes gelopen om daar vervolgens nog meer dieren te spotten en de relaxen in een rustig stuk water. Daarna ben ik samen met het personeel gaan relaxen in de watervalletjes. Een heerlijke massage gehad onder de waterval en daarna de hele tijd op een steen voor de waterval gebubbeld.

Hendrik en Bryan hebben daar gevist en ze hebben allebei wat gevangen. Hendrik had een Piranha [ja daar zwem je dus gewoon tussen!] en Bryan had een andere vis gevangen. Die hebben we diezelfde avond nog opgegeten.

Na het avond eten zijn we weer dieren gaan spotten en ben ik gebeten door een mier. Bryan was zo lief en wilde mij helpen om die mier van mijn teen af te krijgen en werd daardoor zelf ook gebeten omdat hij in hetzelfde mieren nest bleef staan. Daarna zijn we sterren gaan kijken en zagen we net als de dag ervoor weer de Melkweg en een paar vallende sterren.

Dag 3 [30-10-2016]

Vroeg in de ochtend stapten we weer in een korjaal en gingen we naar Marrondorpen toe. Bij het eerste Marrondorp mochten we een ceremonie bijwonen van Saramaccaanse vrouwen die zingen en dansen. Natuurlijk werden we ook uitgenodigd om met hun mee te doen en te dansen. Dit heb ik dan ook met veel plezier gedaan! Ik kreeg ook een ‘doek’ omgebonden net als de vrouwen. Uiteindelijk moesten alleen de tiener meisjes dansen en ik deed mee. Hierna gingen de drie mannen de stokkendans doen [ Julius, Hendrik en nog een Local]. Twee mannen houden twee stokken vast en de derde gaat er op staan. De mannen bewegen de stokken en de man die er op staat moet blijven staan en dansen. Hierna heeft ook Luc dat nog geprobeerd!

Na deze leuke ontmoeting vroegen ze of ik de doek wilde kopen en dat wilde ik wel. Ik vond het zo’n leuke ontmoeting en ik wilde dit wel hebben als herinnering.

Hierna zijn we verder gelopen naar andere Marrondorpen. We hebben oude huisjes gezien en vrouwen die hard aan het werk waren. Ik heb zelf ook nog rijst gestampt en man wat is dat zwaar werk! Onderweg heb ik ook nog een handgemaakte korjaal gekocht. Heel mooi houtwerk en een prachtig aandenken.

Na de lange wandeling in de hitte hebben we weer verkoeling gezocht in de rivier.

Na het eten zijn we nog naar een akker geweest om die te bezichtigen. Onze gids gaf ons een rondleiding over de akker en vertelde over het werk en de planten die zij daar oogsten.

Dag 4 [31-10-2016]

Op onze laatste dag stapten we om 6 uur in de ochtend in een korjaal, zo konden we het ontwaken van de jungle mee maken. Tijdens het varen was er koffie mee genomen. En voor mij natuurlijk weer speciaal thee. Op het water zat een laagje douw en de dieren begonnen geluiden te maken. Het was een heel rustgevend gevoel. Nadat we wat waren afgedreven zag onze bootsman een kaaiman liggen op de oever. We zijn er heen gevaren en we konden prachtige foto’s en filmpjes maken. De eerste kaaiman die we op onze eerste dag zagen sprong gelijk het water in toen we alleen al in de richting van hem kwamen, maar deze bleef gewoon liggen! We waren nog geen twee meter van hem vandaan. Uiteindelijk raakte de bootsman de kaaiman met zijn peddel aan om hem in actie te brengen en hij sprong recht op de boot af! kick! Hierna hebben we nog wat aapjes gezien, toekans, papagaaien en nog veel meer.

Wat een geweldige trip. Wat een geweldige ervaring.

Travel is the only thing you buythat makes you richer.

Zie hier ons filmpje om een beeld te krijgen van onze trip.

De eerste stage dag

Kennismaken met het RKBO en de school.

Vanuit Nederland is er lang contact gemaakt en gezocht met het bestuur in Suriname. Bryan en ik zijn hierbij geholpen door Frank van Heerwaarden (Suriname loket Nederland). Hij en zijn Collega Ron hebben heel veel connecties in Suriname en zo ook met de besturen en scholen. Na een half jaar heen en weer gemail kregen we twee dagen voor vertrek te horen op welke school we welkom waren. Ik ben de woensdag direct langs gegaan op het hoofdkantoor van het RKBO (Het bestuur) om kennis te maken met de mensen waar al zo lang contact mee is. Zij was heel erg enthousiast over ons onderzoeksvoorstel.

Hierna hebben we direct het schoolhoofd gebeld met de vraag of we mochten langskomen voor een kennismakingsgesprek. Dit vond zij prima en wij zijn direct langs gegaan.
Ook het schoolhoofd van de Petrus Dondersschool was erg enthousiast over ons onderwerp en ons onderzoeksvoorstel.

De volgende dag op donderdag 12-10-16 was gelijk de eerste ‘stagedag’.
Een schooldag in Suriname start om 07:45 en eindigt om 12:45. De school start zo vroeg en eindigt zo vroeg omdat het anders veel te heet is in de klaslokalen (Ja daar hebben ze dus geen airco).

De dag word iedere dag geopend met een vlaggenceremonie waarbij het volkslied word gezongen. Nadat de vlag gehesen is zingen ze nog een lied en bidden ze. Dan gaat iedereen in een nette rij naar de klas.

Alle kinderen hebben een uniform aan. Behalve als ze jarig zijn, dan mogen ze hun eigen kleding aan. Alle leerkrachten hebben iets aan in de kleur van de school. Zij hebben geen speciaal uniform maar hun kleding moet voldoen aan de volgende eisen: in de kleur mint/olijf groen. Kleding moet over de schouders vallen. Minimaal tot aan de knie. Geen slippers, sandalen zijn prima.

Ik ben dan ook van plan om iets te laten maken in die kleuren. Als stagiaire uit Nederland maakt het niet veel uit maar dit lijkt mij gewoon erg leuk.

Ik heb klas 3 (in Nederland is dat groep 5). Hier is ons onderzoek ook op gebaseerd. In de klas zitten 22 kinderen. De kinderen waren direct al erg enthousiast toen ze hoorden dat ik in hun klas bleef voor de komende periode.

Het schoolerf (zo noemen ze dat hier) bestaat uit een laagje zand met een paar bomen. In het midden staat de vlag. De school is als een U-vorm gebouwd.
In de klas zitten niet ramen zoals wij die gewend zijn. De ramen hier bestaan uit houten ‘shutters’ die zorgen er voor dat er altijd wind naar binnen kan waaien, maar de zon tegengehouden wordt.Ook kunnen de ramen helemaal open.
Aan het plafond hangen twee ventilatoren.Dat is best lekker wanneer er niet veel wind staat.
Verder is het lokaal erg kaal en in mijn beleving saai. De kinderen zaten in groepjes, maar dit was te druk dus nu moeten de kinderen weer achter elkaar in een rijtje zitten.

Toen eenmaal de lesdag begon was het anders dan ik ben gewend. De docent verheft telkens opnieuw haar stem en het pedagogisch aansprekengaat hier op een andere manier.
Ze begonnen met een taal les.
In Nederland pakt iedereen zijn taalboek er dan bij. Hier had alleen de leerkracht een taalboek. Zij schreef alles op het bord over (met antwoord) en de kinderen moesten precies hetzelfde overschrijven in hun schrift. Vol verbazing zat ik vanaf mijn tafeltje te kijken.

Nadat ze die opdracht had gegeven zei ze: eh ja ik ben even weg let jij even op?
Nog voordat ik antwoord kon geven was zij de klas al uit en zat ik met 22 kinderen die ik net 10 minuten geleden had ontmoet. En natuurlijk testen ze je dan maar al te graag direct uit. Lastig als je de namen nog niet kent maar met een duidelijke blik kreeg ik de klas al snel weer rustig aan het ‘overschrijven’.

Toen startte ze met de rekenles. Yes! Daar kwam ik voor. Tot mijn verbazing gebruiken ze in Suriname dezelfde methode als in Nederland. Alleen zijn hier de plaatjesin het boek anders en heethet boek geenWereld in getallen maar Plezier in rekenen en wiskunde.

En daar kwam de uitleg. Jongens we maken som 1. Je ziet een tabel met de cijfers 1 tot en met 60. Alles in de tafel van 3 kleur je groen. Alles in de tafel van 4 kleur je rood en alles in de tafel van 5 blauw en alles in de tafel van 6 geel. Dus zeg op: tafel van 3 groen, tafel van 4 rood, tafel van 5 blauw, tafel van 6 geel. Ik vond het zo jammer om te zien hoe ze dit aanpakte. Ik had dit niet verwacht.

En voordat ik in shock kon raken zei ze weer: ik ben even weg let jij op. En daar ging ze.
De komende 20 minuten had ik de klas weer voor mezelf. Ik vroeg mezelf af of de kinderen het hadden begrepen en ik vroeg me ook af hoe lang ze voor deze opdracht hadden want in Nederland maak je som 1,2 en 3 in driekwartier.
Uiteindelijk vroeg ik: wie begrijpt het niet en bijna de hele klas stak zijn vinger op.
Ik heb toen een uitleg gegeven zoals je dat in Nederland doet. Je doet het een stukje voor samen met de kinderen en daarna laat je het een kind voor doen. Toen viel me op dat deze kinderen de tafels nog helemaal niet goed onder de knie hebben en dat maakt de som extra lastig. Uiteindelijk gingen ze aan de slag en 20 minuten later kwam de leerkracht terug. En haar reactie: ja dit kunnen ze goed hé want dit is herhaling.

Ik ging weer aan de tafel zitten waar mijn spullen stonden en ik was benieuwd wat de leerkracht nu zou gaan doen. Maar ze deed niks want de kinderen waren nog niet klaar. Uiteindelijk zijn we een heel uur bezig geweest met som 1.
Toen bedachtde leerkrachtdat ze nog som 2 wilde doen. Zee startte met som 2. Deelde de schriftjes uit en kwam er toen achter dat er in elk schrift 6 klokken gestempeld hadden moeten zijn . Ze heeft een kind de stempel laten halen en heeft mij in ieder schrift 6 stempels laten zetten. De kinderen deden in dat kwartier helemaal niks en de leerkracht schreef nog even snel op elk werkboekje de namen van de kinderen (had ze dus ook niet voorbereid).
Kwart voor één ging de bel. De kinderen gingen naar huis en de leerkracht ging zelf ook direct weg. Wat bizar. In de pauze vroeg ik haar nog waarom ze voor het beroep had gekozen. Haar antwoord: dan heb je veel vakantie en in de middag vrij om bij je kinderen te zijn ook krijgt je hele gezin gratis ziektekostenverzekering…. niet het antwoord wat ik verwachtte...

de dag van de Marrons

(Zoals iedere student moesten wij ook hier een foto maken)

De dag van de Marrons.

De dag van de Marrons is een belangrijke herdenkingsdag voor de Marrons uit Suriname en Frans-Guyana. Vanaf 1974 herdenken en vieren deze Marrons jaarlijks op 10 oktober, waar ook ter wereld, de succesvolle strijd van hun voorouders tegen onderdrukking en voor vrijheid. Een strijd waarmee zij het Nederlandse koloniale bestuur dwongen vredesverdragen met hen te sluiten en daarmee hun vrijheid en menselijke waardigheid te erkennen.

Op deze dag was er natuurlijk feest in de stad. Ik ben met een aantal studenten van het huis naar de Palmentuin geweest en hier was het dik feest. Overal stonden kraampjes met eten en drinken, kleine kermis attracties en er werden optreden verzorgd door lokale artiesten.

Ookzijn we langs Fort Zeelandia gelopen. Hier wil ik nog eens naar binnen om te kijken. Voor nu heb ik de buitenkant gezien en de officiershuizen. Ook het standbeeld van koningin Wilhelmina staat hier. Verder langs de waterkant is de slaventrap (Waar de slaven aan wal kwamen).

Maar ook aan de waterkant was het feest. Er stonden schaafijskarretjes en allemaal Surinamers die souvenirs verkochten. Omdat het zo warm was liepen we met ons schaafijsje verder langs de waterkant naar de haven. Hier liggen normaal super veel Korjaal (bootjes). En we wilden dan ook over de Suriname rivier varen. Helaas lag er op deze dag geen enkele Korjaal. We hebben onze verkoeling dan ook gezocht bij het huis in het zwembad.

De eerste paar dagen.

Yes aangekomen in Suriname!

Eenmaal aangekomen op de luchthaven van Suriname stonden we achteraan in de rij.
Het wachten duurde aardig lang maar in de rij hebben we lieve mensen ontmoet.
Een Surinaamse dame en een Surinaamse meneer hebben ons zelfs uitgenodigd om bij hun te komen eten. Natuurlijk slaan we een aanbod om echt Surinaams te eten niet af!

Buiten stond de huisbaas van ons verblijf al op ons te wachten om ons naar onze studio te brengen. Tijdens de rit naar Paramaribo zag ik heel veel huisjes en in mijn ogen ook armoede.
Verder was het heel kleurrijk met heel veel bomen en planten.
Hoe dichter we bij de stad kwamen hoe minder groen het was. Ik was bijna bang dat we niks van de natuur in de buurt zouden hebben.

Uiteindelijk stopten we bij een poort met prikkeldraad erover. Hier was het dan. Ik kon het niet geloven want het leek vanaf de buitenkant totaal niet op de fotos.
Maargoed we liepen braaf mee. Eenmaal om de hoek zagen we de studios die gelukkig wel op de foto leken. We kregen een rondleiding en we hebben direct alle studenten die hier 'wonen' ontmoet. Wat een super leuke groep is dat!

We kwamen pas s'avonds aan en we hadden helemaal geen SRD (Surinaamse Dollars) en de grote winkels waren ook al niet meer open.
Gelukkig wilde Luc (een student uit het huis) ons wat geld lenen en met ons naar een chinees winkeltje gaan. Vanaf dag 1 was het direct al erg gezellig.

De studio ziet er verder prima uit en ook staat er daadwerkelijk een groot zwembad in de tuin.
We zijn de volgende avond gelijk met z'n alle uit eten geweest en iedereen wil ons overal tips voor geven.
Dat weekend gingen ook alle studenten naar Spring Break. We hadden het terrein dan ook even helemaal voor ons zelf alleen (rust!)

De eerste regenbui hebben we ook al gehad en die was niet mis. Volgens de Surinamers heeft het al een hele tijd niet zo lang en zo hard geregend. De straten stonden zelfs blank.

De eerste dagen lijken wel vakantie wat heerlijk! maar vanaf woensdag moeten we toch echt aan de bak. Gister avond bij de waterkant gegeten bij een zaakje waar alle Surinamers ook altijd eten halen. Man wat was dat pittig! Maar wel erg lekker.

Vandaag is het een nationale feestdag (dag van de Marrons) en we gaan dan ook even bij de palmentuin en de waterkant kijken naar kraampjes, muziek, dansjes en uiteindelijk hopen we nog een boottocht te kunnen maken.

Uitzicht vanuit de tuin: